Hans Hogenboom

“Ik voelde mij direct in veilige handen”

Vanwege een nieuwe liefde liet hij een uitgebreid lichamelijk onderzoek doen. Was het een voorgevoel? Waarschijnlijk niet, waarom ook? In de kracht van zijn leven, gezond, sportief, goede baan. Al wat hij had verwacht, niet de mededeling dat zijn prostaat mogelijk niet in orde was. En zo belandde Hans Hogenboom (53 jaar) bij de uroloog in een Limburgs ziekenhuis. De uroloog zag het niet somber in, maar nam ‘voor de zekerheid’ enkele biopten. De uitslag kwam als een donderslag: ‘prostaatkanker’.

Verbijsterd reed hij naar huis en pas toen hij het zijn dierbaren vertelde, drong het echt tot hem door. “Dan ga je het traject in, onontkoombaar”, kijkt Hans terug. “Met de uroloog zijn alle mogelijkheden doorgenomen. Een radicale prostatectomie was de beste optie, volledige prostaatverwijdering dus. Ik vond dat zo ingrijpend dat ik een second opinion wilde en de uroloog stond daar volledig achter.”

Vertrouwen in de best mogelijke afloop

Hans Hogenboom gaat op zoek naar meer informatie. De zorgadviseur van zijn zorgverzekering raadt hem de Anser prostaatoperatiekliniek aan. En zo komt hij terecht bij dokter Gan in het Maasstad Ziekenhuis. Weliswaar in Rotterdam, ver weg van zijn woning in zuidelijk Zuid Limburg, maar die reistijd heeft hij er graag voor over. “Dokter Gan is heel kordaat en uiterst deskundig. Ze heeft al een paar honderd van dergelijke operaties met de Da Vinci robot gedaan en geeft zelfs les aan beginnende chirurgen. Dat gaf mij vertrouwen in de best mogelijke afloop. Ik voelde me bij haar direct in veilige handen.”

In de periode voor de operatie bezocht Hogenboom een bekkenfysiotherapeut en ging aan de slag met de oefeningen. “Prostatectomie kan leiden tot incontinentie en impotentie en allebei leek mij echt vreselijk. Ik wilde er alles aan doen om dit te voorkomen.”

Operatie en de periode erna

“Op de dag van de operatie was ik weliswaar wel gespannen, maar niet bang”, herinnert hij zich. “Toen ik bijkwam, had ik het gevoel dat er een vrachtwagen over mij heen was gereden, hoewel ik niet zozeer pijn in mijn buik had. ”Peinzend: “Het meest vervelend vond ik eigenlijk de katheter. Na een week mocht deze er uit, weliswaar een opluchting, maar toen ik moest lachen om een grapje van de broeder, plaste ik zo in mijn broek. Dat is echt raar. Gelukkig lukte het daarna redelijk om de urine op te houden. Beschermingsmateriaal was nog wel nodig, maar binnen een maand was ik echt droog.” Hoewel... “Met carnaval ging het mis. De combinatie van drinken en hossen, is geen handige”, zegt hij nuchter. Ook zijn angst voor impotentie kwam gelukkig niet uit. “Wel met hulp van medicatie, maar dat gaat prima en er zit nog steeds verbetering in”, vermeldt hij openhartig.

Nazorg

De nazorg is nog steeds bij het Anser prostaatcentrum. “Dat kon ook in een ziekenhuis bij mij in de buurt, maar bij dokter Gan voel ik mij vertrouwd. Hoewel het heel goed gaat, vind ik de controles nog steeds spannend.”

De operatie is nu bijna een jaar geleden. Hoe kijkt hij terug? “De herstelperiode heb ik onderschat”, geeft hij aan. “Ik dacht snel aan het werk te kunnen, maar dat werd een paar maanden later. En ik ben veel emotioneler dan voorheen, ik ben snel aangedaan.” Glimlachend:  “Dat kan wel eens lastig zijn, maar als dat alles is. Nee hoor, ik ben een gelukkig mens.”